ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافیابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی بغدادی کرخی (زنده در قرن سوم هجری)، فرزند ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی، از شاعران و کاتبان عصر خلفای عباسی بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی بغدادی کرخی، وی ساکن کرخ بغداد، و فرزند متکلم معتزلی معروف ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی (م ۲۴۰ هـ) بود. ابوالقاسم فردی کاتب و بلیغ بود و معتصم (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ هـ) سِمَت یکی از دیوان‌های خود را به او واگذار کرد و جعفر بر بسیاری از کاتبان برتری یافت. [۲]
ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۱۳.
نام وی را همانند پدرش در شمار معتزله آورده‌اند. [۳]
مهدی لدین الله، احمد بن یحیی، طبقات المعتزله، ص۸۴.
ابن‌اسکافی با اینکه در بازار صنعتگران به کار مشغول بود، اما در صناعت شعر مهارت داشت و با شعرا و اهل ادب رفت و آمد می‌کرد. بیشتر اوقات نزد ابوالخطاب بن عون، مهیار دیلمی، جهرمی و مطرّز می‌رفت و با آنها به شوخی می‌پرداخت. در مجالس عقد ازدواج خطبه می‌خواند و در مسجد کرخ اذان می‌گفت. ابوالقاسم اسکافی حدود هشتاد سال عمر کرد. برخی به اشتباه آورده‌اند که ابوالقاسم، عضدالدوله دیلمی (حکومت ۳۲۴-۳۷۲ هـ) را مدح گفته و جوایزی دریافت داشته است. ۲ - آثارکتاب المعیار و الموازنه فی الامامه اثر ابوالقاسم است [۵]
ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۱۳.
که در آن، به برتری و فضیلت علی (علیه‌السّلام) بر ابوبکر پرداخته است. [۶]
مهدی لدین الله، احمد بن یحیی، طبقات المعتزله، ص۸۴.
این کتاب را به اشتباه به پدرش نسبت می‌دهند.۳ - پانویس
۴ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۲۳، برگرفته از مقاله «ابوالقاسم جعفر بن محمد اسکافی». |